W piątek, 25 kwietnia 2025 roku, dźwięk symbolicznego „ostatniego dzwonka” rozbrzmiał po raz ostatni dla uczniów klas piątych Technikum Ogrodniczego.
Uroczystość, przygotowana z dużym zaangażowaniem przez klasę 4BTW pod kierunkiem pań profesor Magdaleny Chomickiej i Magdaleny Cupryjak-Puchały, była wzruszającym, ale i pełnym ciepła pożegnaniem.
Spotkanie otworzyła Katarzyna Kacprzyk, wypowiadając słowa, które stały się motywem przewodnim całego wydarzenia:
„Wszystko ma swój czas” – i rzeczywiście, przyszedł czas, by powiedzieć „do zobaczenia” szkolnym korytarzom, klasom, nauczycielom i przyjaciołom.
W uroczystości wzięli udział:
dyrekcja szkoły, kierowniczki warsztatów i szkolenia praktycznego, wychowawczynie klas piątych, nauczyciele, pracownicy szkoły, rodzice i przede wszystkim – bohaterowie dnia, czyli nasi już prawie absolwenci.
Powagi wydarzeniu dodała obecność sztandaru szkoły oraz wspólne odśpiewanie hymnu narodowego.
Jako pierwsza głos zabrała pani dyrektor Dorota Nasierowska, która z dumą pogratulowała uczniom ukończenia szkoły i życzyła sukcesów – tych najbliższych, maturalnych i tych dalszych w dorosłym już życiu. Z uśmiechem, ale i wzruszeniem w głosie, bo każdy z Was Drodzy Absolwenci zostawia tu cząstkę siebie – i zabiera coś więcej niż świadectwo, dodała:
„Jeśli za 10 czy 20 lat ktoś Was zapyta, jaką szkołę skończyliście, odpowiecie bez wahania: „No jaką? Bełską!”
A zatem – zostaniemy z Wami na zawsze: w Waszych biografiach, wspomnieniach, w Waszym życiu, bo chociaż czas płynie, to pewne nazwy – i twarze – zostają z nami na zawsze. A kto wie, być może i Wasze dzieci zawitają kiedyś do naszej szkoły – bardzo byśmy sobie tego życzyli.”
Pani dyrektor przypomniała, że świadectwa to nie tylko oceny, ale również dowód pracy, wytrwałości i zaangażowania w życie szkoły, i zakończyła refleksyjnie słowami Wisławy Szymborskiej:
„Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie.”
W imieniu absolwentów, Patrycja Zych i Barbara Górecka, zgodnie z piękną tradycją, podjęły się zadania trudnego: podziękować wszystkim z gracją – i nie uronić przy tym jednej nawet łzy.
Udało się! W stronę nauczycieli popłynęły słowa podziękowania za przekazaną wiedzę, cierpliwość, za motywowanie do pracy, uśmiech i nieustannie wiarę w nas, niejednokrotnie wątpiących w samych siebie. Również pracownicy szkoły zostali obdarzeni wyrazami uznania za ich codzienny trud i pracę.
Pani profesor Katarzyna Kampa w imieniu wychowawczyń klas piątych, dziękując za wspólne 5 lat i gratulując ukończenia szkoły, przypomniała o czasie próby, jaki przypadł temu rocznikowi – czasie pandemii COVID-19. Wszyscy przekonaliśmy się, że zrodził on nowe wyzwania, ale też nauczył nas wytrwałości. Pani profesor życzyła absolwentom, by z odwagą i entuzjazmem wykorzystali nadchodzące możliwości i nie zapominali przy tym o wartościach i doświadczeniach zdobytych w murach szkoły.
Po oficjalnych wystąpieniach przyszedł czas na wyróżnienia i nagrody:
Świadectwa z wyróżnieniem otrzymali:
• Natalia Gabryś – klasa 5BTW, średnia ocen 5,15
• Wojciech Mędrzycki – klasa 5TO/TOŚ, średnia ocen 5,07
• Patrycja Guśtak – klasa 5TAK/TO ,średnia ocen 5,00
• Szymon Świdrowski, klasa 5TO/TOŚ ,średnia ocen 5,00
• Jan Perz, klasa 5TO/TOŚ średnia ocen 4,93
Nagrody specjalne:
• Jan Wieczorek – za reprezentowanie szkoły w Olimpiadzie Wiedzy i Umiejętności Rolniczych
• Barbara Górecka (5BTW) i Oliwia Nowak (5ATW) – dyplomy za III miejsce w konkursie „Chemia i fizyka w obiektywie”
• Klaudia Pełczyńska, Daria Miśkiewicz, Amelia Małecka (5TAK) – za II miejsce w konkursie „Zróbmy sobie drzewo”
Nagrody sportowe:
• Mikołaj Wernicki, Emilia Dudek, Kacper Wrzesień, Patrycja Gustaw, Joanna Pacholczak, Bartosz Grotowski, Jan Perz
Za pracę na rzecz szkoły:
• Aleksandra Pakulska, Bartosz Grotowski, Stanisław Kosik, Maja Rychlińska, Kira Vasylenko, Krystian Narojczyk
Za zaangażowanie w edukację ekologiczną:
• Agata Kopyt, Szymon Świdrowski, Wojciech Mędrzycki, Patrycja Jaroń, Oliwia Krawczyk, Marcin Kurek, Dominika Regulska
Za działalność w Naukowym Kole Entomologów „Rosalia”:
• Sylwia Kłoda, Aleksandra Pakulska, Maja Rychlińska, Kira Vasylenko
Za działalność w Samorządzie Uczniowskim:
• Patrycja Zych, Korneliusz Koryś
Świadectwa ukończenia technikum uczniowie otrzymali od swoich wychowawczyń:
klasa 5ATW – p. prof. Anna Dąbkowska
klasa 5BTW – p. prof. Olga Żurowska, p. prof. Agnieszka Detko
klasa 5TAK/TO – p. prof. Sylwia Przegalińska -Gajos
klasa 5TO/TOŚ – p. prof. Katarzyna Kampa
Po niezwykle miłych momentach towarzyszących wręczaniu świadectw i nagród głos zabrał przewodniczący Samorządu Uczniowskiego Sebastian Mamajek, który z żalem, ale i z nadzieją w głosie pożegnał kolegów:
„Odchodzicie ze szkoły. Będzie nam Was brakowało. Tracimy kumpli, przyjaciół, którzy zaczynają nowy etap – teraz już naprawdę dorosłego życia. Przed Wami czas nowych wyzwań, a także realizacji swoich marzeń. Każdy koniec to początek czegoś nowego. Idźcie z odwagą i wiarą w siebie. Życzymy Wam samych dobrych początków i szczęśliwych zakończeń.”
________________________________________
I przyszedł czas na część artystyczną, która rozpoczęła się recytacją wiersza Wiktora Gomulickiego ”Życie” w wykonaniu Wiktorii Paciorkowskiej.
Było zatem poważnie, refleksyjnie, ale przez chwilę, bowiem perełka programu – scenka teatralna „Ostatnia lekcja”, czyli… egzamin ostateczny wywołała całą paletę emocji. Uczniowie – nieco zaniepokojeni, nieco rozbawieni – zostali poddani próbie z wiedzy, której nie ma w podręcznikach.
– Jaką rolę pełnił dzwonek szkolny? – zapytał surowo nauczyciel.
– Budził z drzemki! – padła pierwsza odpowiedź.
– Sygnał do sprintu na przerwę! – dodał ktoś z tyłu.
Rozbawienie mieszało się z nostalgią, ale kluczowe pytanie dopiero miało nadejść:
– Czym jest dojrzałość?
W klasie zapadła cisza. Ktoś westchnął, ktoś spojrzał na kolegę z ławki, jakby miał gotową definicję. I wtedy padły słowa, które zapadły w pamięć:
„Nie zawsze będzie nauczyciel, który podpowie, co zrobić. Od teraz nasze decyzje naprawdę coś znaczą.”
Zdali!- pomyślał nauczyciel.
Bo dorosłość nie zawsze objawia się w wielkich decyzjach i patetycznych gestach. Częściej – w codziennych drobiazgach. W umiejętności poradzenia sobie, kiedy coś się „sypie” – dosłownie i w przenośni.
Kulminacyjnym punktem części artystycznej była scenka „Dziesięć lat później”. Losy dawnych uczniów potoczyły się w różne strony – ktoś został nauczycielem, ktoś pozostał gameboyem, ktoś lekarzem, a ktoś emigrantem i mówi już tylko po angielsku. Wszyscy jednak z sentymentem wspominają szkołę.
– Jak teraz patrzę na moje lekcje, to wiem, że my byliśmy święci w porównaniu do obecnych uczniów! – przyznała z rozbrajającą szczerością jedna z bohaterek.(Skąd my to znamy?)
I dodała:
– Bo wiecie, szkoła to nie tylko nauka. To relacje, wspomnienia. Łączą nas wspólne korytarze szkolne… i szkolne pogaduchy!
Uroczystość zakończyła się recytacją „Ody do młodości” w wykonaniu Natalii Sofuł – jak przystało na pożegnanie młodości i powitanie dorosłości.
A słowa Mickiewicza zawisły jak obietnica:
„Młodości! ty nad poziomy wylatuj…”
________________________________________
Tak zakończył się ten pełen emocji dzień. Było wzruszająco, zabawnie, refleksyjnie i… prawdziwie. Bo przecież każdy początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń – jak pisała Szymborska – zawsze otwarta w połowie.
Niech więc ten ostatni dzwonek nie oznacza końca, ale początek nowej, pięknej drogi.
Drodzy Absolwenci – idźcie śmiało, pamiętając skąd wyruszyliście. Z Bełskiej!
E.Stasiak-Korpak
Zdj. Maja Kowalska
